Komunikologija. Semiotički model komunikacije презентация

2013/14 – II DIO

Stručni saradnik: TANJA ŠKORIĆ
tanja.skoric@apeiron-uni.eu

Kulturološki model komunikacije

Konfesionalni model komunikacije

Mitološki model komunikacije

znakova.

Karakteristike primaoca kao i socijalni kontekst, odrediće značenje koje će pridati nekom primljenom znaku.

Ferdinand de Sosir, u Kursu iz opšte lingvistike koji je držao 1909.-1911. godine na Ženevskom univerzitetu, udario je temelje moderne semiotike, tj. nauke o znakovima uopšte.

vještine razumjevanja i tumačenja, prije svega, pisanih tekstova.

Znak je jedinstvo oznake i označenog, odnosno grafičke slike i pojma.

Dualizam znaka- kada jedna oznaka ima jedno označeno.

Asimetrični dualizam- kada jedna oznaka ima više označenih ili obrnuto.

jedan
sistem znakova, a drugi poruku dekodira
u svom sistemu znakova
(kada sagovornici komuniciraju na srodnim
jezicima i jedna oznaka u dva jezika ima
dva različita značenja)

1964. godine “Panzani” –
informacija na prirodnom jeziku, pikturalna,
izbor boja na plakatu.

Reklamni plakat italijanske firme “Panzani”

jeste mogućnost komunikacije.

Svaka komunikacija je socijalna pojava, oblik socijalnog ponašanja.

Verbalna komunikacija u sociološkom modelu – svaki narod, socijalni sloj, čovjek ima svoj prećutno usvojen kodeks ponašanja, što nalazi svoj odraz u jeziku.
Zajedno sa kulturom, on se mijenja tokom vremena – čovjek tokom svog života stalno obogaćuje svoj jezik.

među osobama uz pomoć znakova.

I spontano manifestovani i namjerno upućeni, znakovi neverbalne komunikacije izraz su socijalnosti ljudskog bića, a osnovna uloga im je uspostavljanje i održavanje socijalnog kontakta (dodir tijela najčešće služi da pojača verbalnu poruku ili da joj bude zamjena).

Ukoliko se smanjuje broj socijalnih znakova, utoliko se osjeća psihološka distanca između komunikanata.

verbalnu komunikaciju.

Praćenje, podrška i dopuna govorne komunikacije.

Zamjena za govor.

i pravi korekciju kognitivnih mehanizama koji upravljaju ponašanjem, uči čovjeka odrđenim modelima ponašanja.

PSIHOLOŠKI MODEL KOMUNIKACIJE

dvoetapni model komunikacije

spirala ćutanja

difuzna teorija

model “portira” (gatekeeper)

aspiracije i namjere; stavovi i interesi; problemi i teškoće; crte, osobine, svojstva ili aspekti ličnosti.

Prema kriterijumu temperamenta Hipokrat je napravio tipologiju ličnosti:
kolerik – aktivan, egocentričan, sklon egzibicionizmu,
sangvinik – društven, optimista, veseo, bezbrižan, zadovoljan, lakomislen,
flegmatik – racionalan, smiren, principijelan, uporan, koncentrisan,
melanholik – zamišljen, ozbiljan, nezadovoljan, sumljičav, uznemiren, zabrinut.

četiri osnovna tipa, sa velikim brojem podtipova:

dinarski tip – živog duha, osjećajni, samouvjereni:
šumadijski (poštuje odluke većine, slobodno iskazuju svoje mišljenje),
erski (lukavi, ne izvršavaju obaveze, gledaju svoju korist i zadovoljstvo),
bosanski (plemenski, bratski odnos, poštuju hrabrost),
muhamedanski (poznavanje Kurana, vjera u sudbinu),
jadranski (lijepo izražavanje, pokretljivost, zabava, pjesma, druženje);

– istočni dio Balkana
donjo-dunavska ploča,
srednje gore,
rumelijsko-trački,
pomački;

to je komunikacija ljudi koji su predstavnici različitih kultura.

Termin međukulturalna komunikacija pretpostavlja uspješno, efikasno opštenje predstavnika raznih kultura.

Efikasnost komunikacije, pored znanja jezika, zavisi i od mnoštva drugih faktora: uslova i kulture komunikacije, pravila ponašanja, znanja neverbalnih oblika izražavanja, posjedovanja određenih dubljih znanja.

Kultruloški model verbalne komunikacije se sastoji od subjekta komunikacije, komunikativne djelatnosti i komunikativnih saopštavanja sa kulturološkim komponentama.

više u kulturi prati zavisnost komunikacije , to se u njoj više obraća pažnja na neverbalno ponašanje – mimiku, gestikulaciju, kontakt očima, dodir, itd.

Čarls Darvin – po teoriji evolucije, mimika, tj. pokreti lica koji izražavaju emocije je urođena, nije uslovljena bojom kože i kulturom, i ista je kod svih ljudskih bića.

prenesu poruku, mada su često i prateći dio govora. Među simboličnim gestovima u raznim kulturama postoje značajne razlike.

Gestovi se mogu svrstati u tri grupe:
ekvivalentni,
bezekvivalentni,
djelimično ekvivalnetni gestovi.

pripadnošću određenoj religiji, što nalazi svoj odraz u verbalnoj i neverbalnoj komunikaciji.

U nekim kulturama jedan čovjek može da ispovjeda nekoliko religija (Kina), dok teističke religije ne dozvoljavaju da jedan čovjek istovremeno pripada dvema konfesijama (judaizam, hrišćanstvo, islam).

Za svaku religiju postoje karakteristične svete relikvije, hrana, odjeća i sl. Sa religijom su povezani i mnogi običaji (vjenčanje, svadba, krštenje, sahrana, itd.).

njegovog uzrasta, obrazovanja, nacionalnosti, konfesionalne pripadnosti i sl., ispoljava se na različitim nivoima bilo koje vrste komunikacije.

Osnovna karakteristika mita je da on ne govori o događajima koji su tuđi čovjeku, već o događajima u kojima čovjek najaktivnije učestvuje.

Efikasnost uticaja mita povezana je sa njegovom unaprijed datom istinitošću. Mitološko se ne provjerava.
Mitološko je, po pravilu, ponavljanje onog što se već prije dogodilo.

faktorima omogućavanja efikasnosti poslovnih kontakata.
Principi efikasne poslovne komunikacije:

jedinstvo racionalnog i emocionalnog u ponašanju čovjeka,

situativnost,

težnja ka povećanju nivoa objektivnosti predstave o partneru,

i stanja,

sistemnost subjekata komunikacije,

vjerovatnoća postojanja skrivenih faktora ponašanja koje ne možemo dijagnostifikovati,

nepotpuna adekvatnost modela ponašanja pojedinaca,

beskonačnost procesa saznanja,

važni u komunikativnom pristupu u upravljanju u najrazličitijim organizacijama i institucijama u kojima se sve što se dešava posmatra kroz međuljudske odnose.

personalom,
marketing,
konfliktologija,
public relations,
reklama,
korporativna kultura,
neverbalistika.

subjekata komunikacije,

prema broju partnera u komunikaciji (jednostrana, dvostrana i višestrana),

prema načinu regulisanja procesa komunikacije (formalna i neformalna),

prema osobinama komunikacije,

prema svojstvima ciljeva komunikacije,

(dugotrajne, kratkotrajne, periodične i epizodne),

prema odnosu prema partneru: ritualna, drugarska, formalno-poslovna, prijateljska, neprijateljska, intimna,

prema prostoru u kom se odvija komunikacija.

stvaranje odnosa i veza, postavljanje pitanja i sakupljanje informacija, izražavanje i davanje informacija, poentiranje, pravljenje mostova, definisanje i sugerisanje riješenja.

na:

formalna i neformalna,

jednosmjerna i dvosmjerna,

nadole, nagore i lateralna komunikacija.

Komunikacija “nadole” – ako komunikacija ide od rukovodilaca ka nižim nivoima kompanijskog organizovanja.

od “baze” (zaposlenih) ka menadžmentu - dakle, sa nižih nivoa ka višim.

Lateralna komunikacija – odvija se na istom nivou, “horizontalno”, tj. kada se radi o komunikaciji osoba na istom hijararhijskom nivou. Koristi se za ubrzavanje protoka informacija, poboljšanje razumijevanja i koordiniranje napora za ostvarenje organizacijskih ciljeva.

distorzija (iskrivljavanje značenja poruke),

loše formulisane poruke,

komunikacijske prepreke u međunarodnom okruženju,

bezlična komunikacija,

nepovjerenje, prijetnja i strah, itd.

otpora, sukoba, nesporazuma, nametanja ličnih interesa i sl.

Tri tipa sitaucija u kojima nastaje konflikt:
kada jedna strana primjeti da se druga ne pridržava pravila,
kada se jedna strana suprostavlja drugoj,
kada suprostavljanje jedne strane
izaziva reakciju druge strane.

Kako konflikt ne bi prešao u sukob,
potrebno ga je pravovremeno rješavati!