Өлім және оның белгілері. Танатогенез. Өлімнен кейінгі өзгерістер презентация

HOCA AHMET YESEVİ АТЫНДАҒЫ ХАЛЫҚАРАЛЫҚ ULUSLARARASI ҚАЗАҚ – ТҮРІК УНИВЕРСИТЕТІ TÜRK – KAZAK ÜNİVERSİTESİ

Факультет: Медицина


Тақырыбы: Өлім және оның белгілері. Танатогенез. Өлімнен кейінгі
өзгерістер.
Қабылдаған: Досжанов С.
Орындаған: Мейірбек.М Тобы: Жм- 203(F) Түркістан-2016

Танатогенез.
Өлімнің түрлерінің даму сатылары.
Өлім үрдістері.
Үрдістердің ерекшеліктері және белгілері.
3.Қорытынды.
Адам өмірінің ұзақтығы, өлім тудыратын патологиялық аурулардың себептері.
 

өзгерістерді зерттейтін ілімді танатология деп атайды.

түрлі зерттеулер арқылы кейбір ағзалардың, тіндердің өз тіршілігін организм өлгеннен кейін де біраз уақытқа дейін сақтай алатындығы анықталған. Осыған байланысты өлген адам ағзаларын, тіндерін трансплантация үшін пайдалану мүмкіншілігі туды. Қазіргі кезде бүйректерді, жүректі өлген адамнан ауру адамға кешіріп отырғызу практикада кең колданыс алған.

, тозуымен байланысты.

жүрек соғуы мен тыныс алу жиі-леп әлсірейді, артынан сирейді, артериялық қысым қатты төмендейді, сана-сезім, рефлекстер үдемелі түрде азаяды,үзілісті тыныс дамиды.

Рефлекстер жоғалады, көз қарашығы кеңейеді.

бірнеше тыныстық қозғалыстар (гаспинг тынысы - ақтық дем) пайда болады;
Жүрек соғуы біршама оңалады;
АҚ сәл (20-50 мм с.б. дейін) көтеріледі;
Артынан жүрек соғуы сирейді, АҚ күрт төмендейді;
Тырыспа-селкілдек дамиды.

әлі қайтымды;
Кенеттен өлген адамды тірілтіп алуға болады.

БИОЛОГИЯЛЫҚ ӨЛІМНІҢ АЙҒАҚТЫ
БЕЛГІЛЕРІ:
ДЕНЕНІҢ МҰЗДАУЫ;
ДЕНЕНІҢ СІРЕСІП ҚАЛУЫ;
ӨЛІКТІК ДАҚТАР пайда болуы.

сағатқа немесе тәулікке созылуы мүмкін. Клиникалық өлім әдетте 5-6 минуттан соң биологиялық өлімге өтеді. Бұл кезде орталық нерв жүйесінде, кейінірек басқа ағзаларда қайтымсыз өзгерістер дамиды. Осы кезден бастап қана организмді мәйіт деп атауға болады.

тікелей немесе кеуде сыртынан ысқымақ (массаж) жасау;
Дефибрилляция- жүрек етінің жыпылығын жою

жылуы бірте-бірте азайып, айналадағы температурадан 0,5-1 С төменірек дәрежеге дейін түседі. Орташа есеппен мәйіт температурасы сағатына 1С төмендейтіні анықталған. Бірақ кейбір ауруларда (сіріспе,сепсис, бөртпелі сүзек) мәйіт температурасы бірнеше сағатқа дейін бұрынғыдан да жоғары болуы мүмкін.

негізінде биохимиялық үрдістер жатады. Тірі организмдегі бұлшықеттердің белгілі бір тонуста тұруы аденозинүшфосфат қышқылының бұлшықеттермен байланысты болуымен түсіндіріледі.

бойында босап қалуына себеп болады. АҮФ-тың бірте-бірте жойылуына байланысты және сол жерде сүт қышқылының, кальциидің жиналып қалуы себепті бұлшықеттер қайтадан тартылып, сіресіп қалады.

Бұл үрдіс өлгеннен соң бірнеше сағаттан соң басталып, терінің шырышты қабықтардың кеуіп қалуына алып келеді. Көздің мөлдір қабығы күңгірттеніп, ақшыл қабығы өзінің реңін жоғалтып, сарғыш-сұр түсті болады. Еріннің шырышты қабығы, терінің жұқа жерлері қатып,бүрісіп, қоңыр-қызыл түс алады.

төменгі бөліктерінде көкала-қызыл немесе қоңыр-күлгін түсте көрінеді. Қолмен басқанда олардың реңі ақтандақтанып барып аз ғана уақыттан соң өз реңіне қайта кіреді. Бұл белгі мәйіт дақтарын тірі кезіндегі қанталаулардан ажыратуға жәрдем береді.

дақтарының
орны аурудың өлер кезде қалай
жатқандығына байланысты.
Бірінші тәуліктің екінші
жартысында қандағы
эритроциттер гемолизге ұшырап,
плазма қан тамырларынан
шыға бастайды. Осы
плазманың айналадағы
тіндерге сіңу үрдісін
имбибиция деп атайды.

тамырларына өтеді және өзінің салмағына байланысты дененің төменде жайғасқан бөліктерінде жинала бастайды. Жүректегі және ірі көк тамырларындағы қан ұйып қалады. Егер жанталас дәуірі ұзаққа созылған болса, қан ұйындылары ақшыл-сары түске кіріп, оның құрамы негізінен фибрин жіпшелерінен тұрады, ал ауру тез қайтыс болғанда ұйынды құрамында барлық қан элементтері болғаны үшін оның түсі қызыл болады. Кейбір жағдайларда, мысалы, ауру тұншығып өлгенде (асфиксия) қан тіпті ұйымай сұйық күйде қалады. Осы ұйындылардың түсі өлу механизмін (танатогенезді) анықтаушы морфологиялық белгілердің бірі болып есептеледі.

негізінен патологоанатомдар тексереді.

көп болған ағзалардан басталады. Ұйқы безінде, бүйрекүсті безінде бауырда аутолиз үрдісі басқа ағзаларға қарағанда күштірек көрінеді. Асқазан-ішек жолында өзін-өзі қорыту құрамында пепсин,трипсин және басқа ферменттер бар асқазан-ішек сөлінің әсерінде өтеді.

қосылуымен түсіндіріледі.
Шіру үрдісінің жылдамдығы қоршаған
ортаның температурасына
байланысты.
Өлгеннен соң шіріту бактериялар
тез көбейіп, өздерінен гидролиздеуші
ферменттер бөліп шығарады,
нәтижеде органикалық заттардың
бәрі ыдырай бастайды.

тінде күкірт сутегі және басқа газдардың
пайда болуына байланысты. Күкіртті
сутек гемолизге ұшыраған эритроциттермен
қосылып темір сульфатын түзелі.
Газ түзуші бактериялар өте көбейіп кеткенде
газ бүкіл денеге тарап, мәйіт эмфиземасы пайда болады.

көптеген себептерге байланысты бұл жасқа жекелеген адамдар ғана жетіп отыр.