Polityka kredytowa banków oraz rodzaje oferowanych produktów kredytowych презентация

4383

zajmuje działalność kredytowa. Bank, prowadząc działalność kredytową, zawsze działa w warunkach ryzyka, jednak kształtując optymalnie swoją politykę kredytową, może to ryzyko minimalizować. Prowadzenie przez bank odpowiedniej polityki w zakresie działalności kredytowej jest niezbędne do jego prawidłowego funkcjonowania, osiągania jak najlepszych wyników finansowych oraz do zapewnienia stabilności na rynku.

aby odpowiadała oczekiwaniom klienta i równocześnie gwarantowała realizację własnych celów. Banki w zależności od rodzaju klientów oraz charakteru działalności dostosowują ofertę produktów kredytowych do potrzeb rynku. Działalność kredytową banków uznaje się za bardzo ważną ze względu na fakt, że jest źródłem ich znaczących przychodów. Dla wyników finansowych bardzo istotne są prawidłowe rozwiązania dotyczące polityki kredytowej, produktów, procedur i innych czynników decydujących o dobrej jakości portfela należności banku.

ich wpływu na kształtowanie równowagi finansowej banku, jednak nie wyczerpuje on problematyki. W artykule pominięto kwestie wpływu polityki rezerw celowych/ odpisów z tytułu utraty wartości należności kredytowych jako integralnej części polityki kredytowej na równowagę finansową banku, ponieważ stanowi przedmiot odrębnej pracy.

z optymalizacją portfela kredytowego banku. Tylko sformułowanie „perfekcyjnej polityki kredytowej” może przynieść wymierne korzyści dalszego rozwoju zarówno bankom, jak i klientom. Jednak nie może się ograniczać wyłącznie do zapewnienia optymalnej polityki portfela kredytowego, równie ważne jest określenie i przestrzeganie procedur kredytowych.

utworzoną zgodnie z przepisami ustaw, działającą na podstawie zezwoleń, uprawniających do wykonywania czynności bankowych obciążających ryzykiem środki powierzone pod jakimkolwiek tytu- łem zwrotnym”. Banki, aby zrealizować wszystkie powierzone im funkcje, wykonują wiele czynności na rzecz klientów oraz na zaspokojenie własnych potrzeb, które w praktyce są określane mianem czynności i operacji bankowych. Z tego względu w literaturze bank określa się również jako „instytucję, która wykonuje określone czynności bankowe lub instytucję, która ma uprawnienia do wyznaczonych operacji bankowych”.Przyjmowanie wkładów pienięż- nych, czyli gromadzenie depozytów, jak również udzielanie kredytów to typowe dla banków czynności bankowe, jednak banki mogą również wykonywać inne, wśród których wyróżnia się między innymi:
– obejmowanie lub nabywanie akcji i praw z akcji, udziałów i jednostek funduszy inwestycyjnych;
– zaciąganie zobowiązań związanych z emisją papierów wartościowych;
– obrót papierami wartościowymi;
– usługi konsultacyjno-doradcze w sprawach fi nansowych.

i pożyczek. Kredyty są udzielane ze środków pozyskanych od klientów depozytowych na ściśle określonych warunkach tym klientom, którzy mają zdolność kredytową i zabezpieczenie kredytu uznane przez bank za wystarczające.Czynności bankowe są ściśle powiązane z pojęciem operacji bankowych, jednak nie należy traktować ich jednakowo, ponieważ nie każda czynność bankowa jest operacją bankową. Operacje bankowe można określić jako stosunki umowne między bankiem i klientem, w których bank oferuje usługi, a klient jest usługobiorcą. Operacje są połączone z określonymi świadczeniami na rzecz klienta i wykonywane przy wykorzystaniu rachunku bankowego.

zmierzających do optymalizacji jego wpływu na wyniki finansowe. Szczególnie jest to widoczne w obszarze działalności kredytowej i realizowanej w związku z tą działalnością – polityką kredytową. Głównym celem działalności kredytowej banku jest prowadzenie działań i mechanizmów ograniczających ryzyko kredytowe nieodłącznie związane z działalnością kredytową.

jest dokonywana na płaszczyźnie szeroko pojętej polityki kredytowej. „Polityka kredytowa banku obejmuje ogół założeń i procedur związanych z optymalizacją portfela kredytowego banku będącego sumą produktów kredytowych, mających zróżnicowaną pod względem ilościowym, jakościowym strukturę indywidualnego ryzyka kredytowego, wynikającego z zawartych indywidualnych umów kredytowych”.

wyznaczać zadania i opisywać sposoby ich realizacji, formułować wskazówki i zalecenia dotyczące kredytowej działalności banku, wskazywać podmioty, które powinny ją realizować, przewidywać i określać monitoring zdarzeń oraz wyników prowadzonej działalności. Polityka stanowi więc zbiór narzędzi umożliwiających realizację działalności kredytowej.

postanowienia ustawy Prawo bankowe oraz przepisy wykonawcze. Wśród wielu norm i obowiązujących zasad postępowania w działalności kredytowej banków należy wyróżnić najważniejsze z nich, które określają:
– dopuszczalną koncentrację portfela kredytowego,
– podstawowe warunki związane z udzieleniem kredytu,
– sposoby oceny ryzyka bankowego związanego z udzieleniem kredytów,
– wymogi dotyczące umowy o udzielenie kredytu,
– monitorowanie realizacji kredytu i sytuacji kredytobiorcy,
– postępowanie banku w przypadku pogorszenia sytuacji kredytobiorcy i powstających opóźnień w realizacji umowy kredytowej,
– procedury postępowania przy udzielaniu kredytów członkom zarządu

która w praktyce polega na kształtowaniu składu kredytów, aby było to zgodne z polityką banku. Proces ten wymaga uwzględnienia wielu czynników, m.in. stworzenia systemu wyznaczającego postępowanie pracowników banku przy udzielaniu kredytów i wykonywaniu innych czynności bankowych. Wymaga to odpowiedniego szkolenia pracowników, co jest przez banki bardzo skrupulatnie przestrzegane i realizowane. Banki starają się koncentrować działalność kredytową na dziedzinach, w których dysponują odpowiednią kadrą profesjonalistów.

skonstruowana i konsekwentnie realizowana polityka kredytowa.Właściwe sformułowanie zasad polityki kredytowej nie gwarantuje automatycznie powodzenia banku a także zlikwidowania ryzyka kredytowego. Od właściwości zasad polityki kredytowej i konsekwencji ich przestrzegania zależy w dużym stopniu stan portfela kredytowego. Przy wypracowywaniu polityki kredytowej banku zarząd banku dokonuje wyboru między następującymi strategiami postępowania względem ryzyka kredytowego:
– strategią konserwatywną,
– strategią kontrolowanego wzrostu ryzyka,
– strategią ofensywną.

banku

Operacje kredytowe mają istotne znaczenie dla banków, ponieważ przypada na nie bardzo często około połowy wszystkich aktywów bankowych. Prowadzenie przez bank odpowiedniej polityki w zakresie działalności kredytowej jest niezbędne do jego prawidłowego funkcjonowania oraz do zapewnienia stabilności na rynku. Współczesne banki opierają działalność kredytową nie tyle na kwestiach związanych z tworzeniem nowych produktów kredytowych i świadczeniem nowych usług, ile na technice ich sprzedaży. Bank, chcąc zaistnieć na rynku finansowym, musi opracować ofertę kredytową tak, aby odpowiadała oczekiwaniom klienta i równocześnie gwarantowała realizację własnych celów (bezpieczeństwa środków finansowych, maksymalizacji wyników finansowych, minimalizacji ryzyka kredytowego).

wszystkim od zasobów będących w dyspozycji banku. Jest to czynnik limitujący akcję kredytową ze względu na strukturę ilościową i jakościową depozytów (zasobów obcych) oraz ze względu na wielkość kapitału banku (zasobów własnych). Rozwój akcji kredytowej w głównej mierze zależy od powodzenia akcji depozytowej w banku – jeżeli stopa wzrostu kredytów jest wyższa od stopy wzrostu depozytów, pojawiają się ograniczenia płynności. Poza tym dająca się utrzymać stopa wzrostu kredytów nie zależy tylko od rozwoju depozytów banku, lecz także od ich cech jakościowych – kompozycji różnych segmentów klientów, formy technicznej wkładów, klasy terminów.

wpływów zgodnego z warunkami równowagi fi nansowej i rentownością banku. Do obszarów polityki kredytowej, które wpływają na równowagę finansową banku należą:
1. Analiza czynników zewnętrznych i wewnętrznych wpływających na rozmiary aktywności kredytowej i kształtowanie struktury portfela kredytowego.
2. Określenie kryteriów podejmowania decyzji kredytowych.

traktowana jako podstawa dla kształtowania równowagi finansowej banku. Główną zasadą komponowania struktury (portfela) kredytów według różnych wariantów i kryteriów jest ograniczenie ryzyka, co sugeruje dywersyfikowanie ryzyka poprzez zróżnicowanie decyzji kredytowych. Można to uzyskać poprzez:
– zróżnicowanie operacji w poszczególnych sektorach gospodarki, grupach klientów i obszarach geografi cznych;
– wprowadzenie limitów zaangażowania

skonstruowanie produktu w ten sposób, aby spełniał wszystkie oczekiwania i wymagania klienta zakwalifikowanego do danego segmentu, a można to uczynić tylko dzięki znajomości rynku.
Skoncentrowanie kredytów w jednym sektorze gospodarki jest ryzykowne zarówno z ekonomicznego, jak i finansowego punktu widzenia. Pogorszenie koniunktury w sektorze, w którym zostały skupione kredyty, spowodowałoby bowiem pogorszenie warunków rentowności banku. Zatem dywersyfikacja kredytów w różnych sektorach ogranicza możliwości zaistnienia ryzyka i minimalizuje ich skutki dla banku, jeżeli tylko między poszczególnymi sektorami nie zachodzą powiązania ekonomiczno-fi nansowe czy handlowe.

jego udzielania, praw i obowiązków stron, sposobu wykorzystania kredytu, formy zabezpieczenia, terminów spłat, opłat i prowizji, warunków oprocentowania. Z tego punktu widzenia każdy kredyt stanowi odrębną konfi gurację warunków, które pozwalają oddzielić go od innych kredytów.

spłaty kredytu wraz z odsetkami przez kredytobiorcę. Decyzje o przyjęciu lub odrzuceniu różnych wniosków o kredyt odzwierciedlają następujące elementy polityki kredytowej banku:
– określenie kryteriów i metodologii oceny zdolności kredytowej;
– wyznaczenie relacji między kryteriami oceny wiarygodności kredytobiorców a polityką kredytową (dopuszczalny potencjał ryzyka);
– zintegrowanie polityki kredytowej banku i metodologii oceny zdolności kredytowej klientów ubiegających się o kredyt

kredytów i banki bardzo intensywnie koncentrują się na jej zwiększeniu. Jest to podstawy cel złożonych i pracochłonnych procedur kredytowych, który bank osiąga poprzez eliminację niechcianych klientów kolejnych etapach procedur (tzw. selekcja) oraz podział klientów na segmenty, ponieważ do każdego z nich prowadzona jest inna polityka kredytowa.

znaczenie ma przestrzeganie ustalonych procedur kredytowych, które obejmują najczęściej:
– wypełnienie wniosku kredytowego;
– uzupełnienie wniosku załącznikami;
– weryfi kację dokumentacji kredytowej (w tym weryfi kację zabezpieczeń);
– inspekcję kredytową (zakładu pracy i podstawowych zabezpieczeń);
– ocenę zdolności kredytowej;
– ocenę dokumentacji i wniosków inspektora kredytowego;
– opracowanie umowy kredytowej;
– monitoring kredytu

to ona kształtuje równowagę fi nansową banku. „Perfekcyjna” polityka kredytowa powinna obejmować następujące zagadnienia:
– określenie obszarów działalności kredytowej banku oraz rodzajów klientów obsługiwanych przez bank;
– uszczegółowienie funkcji komitetów kredytowych, obowiązków inspektorów kredytowych oraz instrukcji i regulaminów kredytowania;
– ustalenie metodyki oceny zdolności kredytowej oraz metodyki w zakresie prawnych zabezpieczeń kredytów;
– ustalenie kompetencji decyzyjnych przy udzielaniu kredytów;
– ustalenie zasad monitorowania kredytobiorców;
– ustalenie zasad tworzenia rezerw celowych/odpisów z tytułu utraty wartości należno- ści kredytowych;
– ustalenie trybu nadzorowania działalności kredytowej.

mniejszy wpływ na kształtowanie wyniku fi nansowego banku, zatem aby realizowana polityka kredytowa była skutecznym narzędziem w optymalizacji rezultatów fi nansowych, musi być perfekcyjnie skonstruowana, a następnie równie perfekcyjnie realizowana, m.in. przez pion kredytowy. Sformułowanie „perfekcyjnej” polityki kredytowej powinno być strategicznym celem każdego zarządu banku, gdyż nie tylko przyczynia się do utrzymywania dobrych relacji z klientami, lecz także ma wpływ na zachowanie równowagi finansowej banku. Każdy z aspektów polityki kredytowej jest zależny od wielu czynników, jednak nawet najlepsza polityka kredytowa nie będzie prawidłowo realizowana bez profesjonalnych pracowników banku. Bardzo istotne znaczenie w strategicznym planowaniu działalności kredytowej banku ma analiza własnej struktury produktowej, jak również odpowiednie rozpoznanie rynku. Należy ponadto mieć na uwadze ograniczenia wynikające z istniejących limitów zaangażowania w banku, a przede wszystkim najważniejsze znaczenie ma przestrzeganie ustalonych procedur kredytowych. Wszystkie te działania nie gwarantują jednak w stu procentach osią- gnięcia optymalnego wyniku fi nansowego z uwagi na istniejące ryzyko kredytowe.

Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu, Wrocław.
Borys G. (1996), Zarządzanie ryzykiem kredytowym w banku, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Capiga M., Harasim J., Szustak G. (2005), Finanse banków, SKwP, Warszawa.
Cichorska J., Znaniecka-Ekkert J. (2006), Działalność depozytowa banków komercyjnych, Wyższa Szkoła Bankowości i Finansów w Katowicach, Katowice.
Dobosiewicz Z. (2005), Bankowość, PWE, Warszawa.
Dobosiewicz Z. (2007), Kredyty i gwarancje bankowe, PWE, Warszawa.
Głuchowski, Szambelańczyk J. (2009), Bankowość Podręcznik dla studentów, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Bankowej w Poznaniu, Poznań.
Grzywacz J. (2002), System bankowy, kredyty i rozliczenia, ryzyko i ocena banku, marketing, Difi n, Warszawa.
Jaworski W.L., Zawadzka Z. (2002), Bankowość. Podręcznik akademicki, Poltext, Warszawa.
Jaworski W.L., Zawadzka Z. (2003), Bankowość. Zagadnienia podstawowe, Poltext, Warszawa.