Sukces zawodowy jako stan pewnej satysfakcji презентация

jej marzeń i pragnień przy jednoczesnym zachowaniu równowagi pomiędzy wszystkimi płaszczyznami życia.

Sukces jest to stan zamierzony, zrealizowany w przeciągu pewnego czasu. Do zdefiniowania sukcesu określa się wartości, które są jego wyznacznikiem. W odniesieniu do każdego człowieka sukces może być postrzegany w inny sposób. Ważną rolę odgrywa tutaj hierarchia wartości i doświadczenia poszczególnych osób. Miarą sukcesu mogą być: zrealizowane plany, szczęście, zdrowie, własność materialna itp.

Człowiek osiąga sukces wtedy, gdy spełniają się wszystkie jego oczekiwania

wynik, udanie się czegoś, triumf, osiągnięcie, powodzenie
(J. Tokarski, 1980)
 
Rozumienie terminu "sukces" jest uzależnione od systemu wartości, mającego wpływ na zachowanie człowieka. Analizując definicję sukcesu, można wywnioskować, że jest on rezultatem określonych działań, celem, który został efektywnie zrealizowany. Miarą sukcesu mogą być pieniądze, bogactwa, powodzenie, sława, prestiż.

przemyślanych strategii i metod

konsekwentnej pracy nad doskonaleniem swojej osobowości.

Ludzie sukcesu najczęściej posiadają rozległą wiedzę, umiejętności analityczne, potrafią współpracować z innymi i podejmować trafne decyzje.

a życiem prywatnym. Deklaratywnie - ważniejsza od wynagrodzenia, uznania i niezależności. (tylko w 4 krajach, w tym w Polsce, wynagrodzenie wskazywano jako najważniejszy wskaźnik.
Badanie w 33 krajach

70% badanych wierzy, że można osiągnąć cele zawodowe bez poświęcania pragnień prywatnych. Deklaratywnie możliwość osiągnięcia równowagi między życiem zawodowym a osobistym stanowi podstawowe kryterium wyboru zawodu. Ponad połowa respondentów (52%) deklaruje, że odrzuciła ofertę pracy ze względu na jej potencjalny wpływ na zaburzenie równowagi pomiędzy życiem zawodowym a osobistym.

jako wyznacznik własnej wartości
- pracoholizm
depresje, uzależnienia, choroby somatyczne i psychosomatyczne
młodzi ludzie w opozycji do sukcesu

szczęścia, a także męstwem oraz cnotami ludzkimi; w opozycji do tradycyjnych nurtów, które interpretowały człowieka kontekście choroby, a celem było naprawianie szkody. ”Nauka o szczęściu”
Dobrostan subiektywny – jeden z elementów ludzkiego zdrowia, definiowanego przez WHO nie tylko na podstawie negatywnych mierników stanu zdrowia(brak choroby lub niepełnosprawności), lecz również jako subiektywnie postrzegane przez człowieka zadowolenie z fizycznego, psychicznego i społecznego stanu własnego życia.

głównym przedstawicielem był Martin Seligman.

głód w erze obfitości

Postęp gospodarczy nie uczynił ludzi szczęśliwszymi.

ludzi,
- liczba rozwodów,
- postawy materialistyczne i podejście konsumpcyjne
- zagrożenie molestowanie seksualnym dzieci
- liczba samobójstw
- ilość przestępstw przeciwko zdrowiu i życiu

A spadają:
kapitał społecznego zaufania
wyniki szkolne u dzieci i młodzieży

zespół procesów psychicznych i fizjologicznych, określający podłoże zachowań i ich zmian. Wewnętrzny stan człowieka, mający wymiar atrybutowy.

Procesy motywacyjne ukierunkowują zachowanie jednostki na osiągnięcie określonych, istotnych dla niej stanów rzeczy, kierują wykonywaniem pewnych czynności tak, aby prowadziły do zamierzonych wyników (zmiana warunków zewnętrznych, zmiana we własnej osobie, zmiana własnego położenia). Jeśli człowiek jest świadomy wyniku wykonywanych czynności, wówczas ten wynik nazywa się celem. Proces motywacyjny składa się z zespołu pojedynczych motywów. Motywem nazwać zaś można przeżycie pobudzające człowieka do działania lub powstrzymujące go, lub przeszkadzające jego wykonaniu.

Motywacja w pracy – pracodawcy widząc, że zwiększenie działań mających na celu podniesienie motywacji pracowników przynosi
lepsze efekty ich pracy jako jeden z wielu
elementów stosują benefity jako narzędzia
motywacyjne pozapłacowe oraz poprzez
tradycyjne narzędzia – wynagrodzenia.

i nieusatysfakcjonowaniu stanem faktycznym; poczucie osobistego niedowartościowania – zagrożenie: bardziej istotna jest chęć ściągnięcia na siebie uwagi, niż treść wykonywanej pracy; znajduje tylko jedno rozwiązanie
 
Motywacja pozytywna – proces konstruowania znaczenia przy dużym skupieniu energii, w efekcie motywacja uniezależnia się od źródła jako reakcji na zagrożenie, a praca staje się interesująca sama w sobie (np. zajęcie się badaniami medycznymi po chorobie członka rodziny)
Pasja do pracy – zadania są wyzwaniem
a nie obciążeniem, a praca sama w sobie jest
motywacją (a nie wynagrodzenie!)
Znaczący cel – sformułowany po to, aby
nadać znaczenie

interpersonalną.

dzięki zdolnościom interpersonalnym. Traci się w 70% z powodu braku umiejętności społecznych i w 30% z braku kwalifikacji merytorycznych.

Wysoki poziom kompetencji społecznych jest predykatorem efektywnego funkcjonowania w sytuacji rozmowy kwalifikacyjnej, skuteczności w pracy i możliwości osiągnięcia wysokiego statusu zawodowego.

na pozyskanie wiarygodności i zaufania
- pozwalają na rozwinięcie sieci kontaktów
- stanowią nieodzowny element tzw. zmysłu politycznego (odnajdywanie się w zawiłych, nieformalnych relacjach)

na którym buduje się kompetencje; zdolność i chęć jednostki do rozwijania kompetencji; warunkują możliwość ich doskonalenia, szybkość rozwoju i sprawność stosowania w praktyce:
- inteligencja
- specyficzne zdolności (np. werbalne)
- cechy temperamentu i osobowości

osobę i cechujący ją, pozwalający jej na zachowania, które umożliwią wykonywanie zadań na pożądanym poziomie i we właściwy sposób; nabywany w toku rozwoju, doświadczenia życiowego i zawodowego oraz oddziaływań treningowych.

całe życie. Każda jednostka powinna umieć zorganizować swój własny proces uczenia się, łącznie z elementami zarządzania czasem i informacją w tym procesie. Kompetencja ta zawiera wiedzę dotyczącą swoich potrzeb w zakresie uczenia się, preferowanego sposobu nabywania wiedzy, słabych i mocnych stron, identyfikowania dostępnych szans rozwoju i umiejętność pokonywania przeszkód w efektywnym nabywaniu wiedzy. Ważna również jest umiejętność budowania na zdobytym do tej pory doświadczeniu, aby móc skutecznie stosować nabywaną wiedzę i umiejętności w różnych kontekstach. Dzięki temu nasz pracownik nie tylko szybko uzupełni potencjalne braki, przyswoi sobie wiedzę i umiejętności niezbędne do pracy na danym stanowisku, ale także będzie umiał nabytą wiedzę wykorzystać w praktyce.

pozwalają na jej aktywne uczestnictwo w życiu społecznym i zawodowym. Ważne będzie tu więc rozumienie zasad postępowania i reguł zachowania w różnych społeczeństwach oraz środowiskach. Wiąże się to także z umiejętnością porozumiewania się i rozumienia czasem bardzo odmiennych punktów widzenia przedstawicieli różnorodnych społeczeństw. Żyjąc lub pracując w środowiskach wielokulturowych liczyć będzie się także umiejętność rozwiązywania konfliktów i negocjacji. Dużą rolę odgrywa tu empatyczna postawa oraz tworzenie klimatu wzajemnego zaufania w naszym otoczeniu. Ten zbiór kompetencji pozwala pracownikowi stać się wartościowym członkiem naszego zespołu i łatwo zaaklimatyzować się w nowym otoczeniu.

na znajomości pojęć i struktur w życiu społecznym i politycznym, zaangażowaniu w życie publiczne, aktywnym uczestnictwie w działaniach społeczności lokalnych oraz w demokratycznym podejmowaniu decyzji na różnych szczeblach (głównie poprzez uczestnictwo w głosowaniach). Mają za zadanie budzić poczucie przynależności do swojej narodowości, Europy jako całości oraz danej części świata. Taka postawa wymusza podejmowanie aktywnych działań, co z pewnością przyda się w każdym przedsiębiorstwie.

obejmujący m.in. kreatywność, innowacyjność, umiejętność podejmowania skalkulowanego ryzyka, wyznaczanie celów, planowanie i realizacja swoich planów, zarządzanie projektami. Stanowi ona niezbędną bazę do nabywania kompetencji związanych już z konkretnymi przedsięwzięciami. Pozwala pracownikom uzyskać świadomość kontekstu ich pracy i zdolność wykorzystywania nadarzających się okazji. Postawa przedsiębiorcza to przede wszystkim aktywność, niezależność, motywacja i determinacja w osiąganiu swoich celów. Czyli szukajmy osób przedsiębiorczych – to one będą motorem postępu w naszych firmach.

Obejmuje ona znajomość zagadnień i umiejętność korzystania z różnych środków wyrazu, np. muzyka, sztuka teatralna, literatura, sztuki wizualne, media, jak również zdolność odniesienia własnych punktów widzenia w zakresie twórczości i ekspresji do opinii innych oraz zainteresowanie życiem kulturalnym. Tego typu zainteresowania poszerzają horyzonty naszych pracowników i pozwalają im w pełni wykorzystać swój potencjał.

wyrażanie się, rozumienie innych osób oraz wymiana poglądów, myśli, faktów w formie zarówno ustnej, jak i pisemnej. W przypadku porozumiewania się w języku obcym mamy również do czynienia z aspektami różnic kulturowych, które powodować mogą błędną interpretację wyrażanych idei. Porozumiewanie się jest podstawą naszej pracy, dobra komunikacja usprawnia działalność firmy i sprawia, że łatwiej realizuje się postawione cele.

matematycznymi, takimi jak: dodawanie, odejmowanie, mnożenie, dzielenie oraz obliczanie proporcji. Dużą rolę przywiązuje się tutaj do logicznego i przestrzennego myślenia oraz wyrażania swoich idei z zastosowaniem wzorów, modeli, tabel czy wykresów. Kompetencja charakterystyczna dla środowisk biznesowych, gdzie operowanie odpowiednimi danymi, przedstawionymi w określonej formie jest na porządku dziennym

metodologii w sytuacjach codziennych, wyciąganie logicznych, opartych na dowodach wniosków. Liczyć się będzie tutaj umiejętność zastosowania odpowiedniej metodologii w zależności od konkretnych potrzeb oraz rozumienie wpływu działalności człowieka na środowisko, w którym żyje.
Kompetencje informatyczne to skuteczne posługiwanie się technologiami społeczeństwa informacyjnego w różnych aspektach (praca, rozrywka, komunikacja). Korzystanie z komputera i Internetu podczas zbierania, analizowania, edytowania, prezentowania oraz wymiany informacji. Porozumiewanie się za pośrednictwem Internetu, nawiązywanie kontaktów, budowanie swojej sieci kontaktów, współpraca w sieci. Praca w każdej firmie nierozłącznie wiąże się już z wykorzystaniem komputera i Internetu, więc od naszych pracowników oczekiwać możemy sprawnego poruszania się na tym polu.

progresywnie rozwijającym się, co oznacza ciąg określonych rozstrzygnięć w życiu człowieka. Realizacja poszczególnych możliwości wynika z naturalnego popędu do rozwoju, do wzrostu, do osiągnięcia swojej pełni.
Proces ten rozpoczyna się w dzieciństwie i trwa do wieku dojrzałego. Jest ciągiem decyzji uwarunkowanych różnymi czynnikami – biologicznymi, psychologicznymi, ekonomicznymi i społecznymi.

kulturalnej
Faza przygotowania ogólno zawodowego.
Faza rozwoju zawodowego – awansów i osiągnięć.
Faza zakończenia pracy zawodowej, niekoniecznie związana z całkowitym zaprzestaniem aktywności zawodowej.

ich wpływ na rozwój i sukces postrzegany jako satysfakcja.

jako nieaktualna, jednakże interesująca z powodu ewolucji spostrzegania rozwoju zawodowego.

Podstawowe założenia:

- każdy człowiek jest odrębny i wyjątkowy
- istnieje konieczność dopasowania cech jednostki i wymagań stawianych przez konkretny zawód
- zakłada kojarzenie jednostki z pracą, która odpowiada jej uzdolnieniom; a każdy zawód charakteryzuje się konkretnymi umiejętnościami i kompetencjami, które muszą posiadać pracownicy aby wykonywać prace efektywnie
- zdolności i cechy są względnie trwałe, a więc można mierzyć je w sposób obiektywny i klasyfikować

zawodowej
Pozytywy:
Podkreślenie indywidualnego i interpersonalnego charakteru kariery zawodowej, uwarunkowanej poprzez takie czynniki społeczne jak: styl życia, rodzina, zagadnienia etyczne, religijne oraz przyjemności.

dopasowywać osoby na konkretne stanowiska

dorosłymi a dziećmi;
- potrzeby zawodowe stanowią odzwierciedlenie chęci realizacji potrzeb niezaspokojonych przez rodziców w okresie dzieciństwa;
- lata wczesnego dzieciństwa wywierają wpływ na całe późniejsze życie, tym samym dzieciństwo jest źródłem nieświadomej motywacji, wpływającej na wybór zawodu, który umożliwi wyrażenie i zaspokojenie potrzeb, pragnień i oczekiwań (np. osoby wychowane w ciepłych rodzinach o bliskich relacjach wybierają pracę dającą poczucie przynależności, a osoby wychowane w rodzinach chłodnych będą szukać pracy dającej poczucie bezpieczeństwa)

funkcji takich jak: uczenie, instruowanie, negocjowanie, pomaganie, nadzorowanie, opiekowanie się (np. usługi, biznes, szkoła, kultura, reklama)
- niezwiązane z ludźmi, związane z rzeczami – wymagające zdolności do prac precyzyjnych, prac kontrolnych, manipulowania, prac związanych z obsługą urządzeń technicznych (nauka, technika, mechanika, budowa, inżynieria)
- związane z danymi – zbieranie i przetwarzanie danych (np. analitycy, prognostycy, księgowi)

Roe)

się na modelu kryzysów rozwojowych Erica Eriksona. Uwzględniają wpływ dojrzewania biologicznego i oddziaływania otoczenia społecznego we wzajemnych powiązaniach na rozwój psychiczny dziecka i tym samym rozwój zawodowy

momentem w procesie kształtowania tożsamości jest okres dorastania, szczególnie druga jego faza ok. 16-20 roku życia.

siebie;
- poglądy ludzi na to, kim są, zostają odzwierciedlone przez to, co robią
- rozwój zawodowy zależy od pozytywnego przejścia zadań na każdym etapie rozwoju

stadiach. Zakłada, że rozwój zawodowy jest to proces rośnięcia i uczenia się, któremu podporządkowane są wszystkie przypadki zachowania zawodowego, stopniowy wzrost i zmiany zdolności jednostki do określonych rodzajów zachowania zawodowego oraz powiększanie się jego zasobu zachowania zawodowego.

ostatecznym wyborem zawodu młodzież powinna posiadać określony zasób informacji o istniejących zawodach, a także mieć pewną styczność z przyszłą swoją pracą w zawodzie (wycieczki zawodoznawcze);
Informacja i planowanie w stosunku do wybranego zawodu – preferencje zawodowe powinny pozostawać w związku z realnymi planami i informacjami na temat takich aspektów jak: wymagania fizyczne, psychiczne, obowiązki wynikające z pracy, warunki pracy, perspektywy ekonomiczne.
Stałość preferencji zawodowej – plany zawodowe powinny koncentrować się na jednej wybranej specjalności lub też krystalizować się wokół grupy zawodów należących do pokrewnych dziedzin (np. fizyk, chemik);
Mądrość preferencji zawodowych – kategoria ta jest najważniejszą z opisanych, bowiem ona najbardziej precyzyjnie wskazuje, jaki jest stopień dojrzałości zawodowej jednostki, a zatem czy dokonany wybór zawodu jest trafny.

wybory i decyzje życiowe i zawodowe;
znaczący wpływ mają czynniki psychologiczne, rozwojowe i społeczne;

Na wiedze o człowieku pracującym składają się 3 obszary:

Osobowość zawodowa – wiedza o cechach osobowości, ważnych
dla danego zawodu
Praca żywa – wiedza o czynnościach wykonywanych na danym stanowisku lub w danym zawodzie
Przystosowanie pracy do człowieka – wiedza o cechach procesu technologicznego, materiałach, narzędziach, warunkach pracy oraz systemie organizacji pracy, które są ważne ze względu na ludzkie możliwości i potrzeby.