Metodyka rekreacji ruchowej. (Wykład 7) презентация

działania jest metodą – aby tak było, muszą być spełnione następujące warunki:
nastawienie na realizację celu (uzasadnienie),
odtwarzalność i powtarzalność (opis procedury),
weryfikowalność skuteczności (ewaluacja).

do diagnozowania i prognozowania potrzeb oraz sposobów kierowania procesem rekreacji z wykorzystaniem form, środków i metod pozwalających na uzyskanie optymalnego wykorzystania czasu wolnego dla utrzymania zdrowia, wypoczynku, rozrywki i samorealizacji” [Ożdziński, Wybrane zagadnienia metodyki rekreacji ruchowej [w:] Teoria i metodyka rekreacji – zagadnienia podstawowe, 2001]

zajęć ruchowych
Socjotechniczne metody upowszechniania rekreacji

(całościowa)
kompleksowa (analityczno-syntetyczna)

wysiłków (do 60% maksymalnych możliwości wysiłkowych)

Ciągłe (jednostajny wysiłek na stałym lub przy zmiennym poziomie tętna)
Przerywane (interwały – przerwy nie umożliwiają pełnej regeneracji)

rozwiązań jednostek dydaktycznych) – najczęściej podział na 3 części (wprowadzającą, główną, końcową);
Osnowa (konkretny plan realizacji tematyki zajęć – kolejność zadań ruchowych, zgodnych z założonym celem i dostosowanych do warunków);
Konspekt (najbardziej szczegółowy, zawiera opis poszczególnych ćwiczeń, czas dozowania, liczbę powtórzeń, uwagi organizacyjno-metodyczne)

np. przyrody),
Opowieści ruchowe,
Problemowo-zadaniowe
Ścisła (czynności ruchowe są precyzyjnie określone przez instruktora)
Obwodowa (wykonywanie następujących po sobie ćwiczeń po obwodzie boiska lub sali)
Stacyjna (każde ćwiczenie na konkretnej stacji, stanowisku)
Toru przeszkód
Improwizacji ruchowej
Współzawodnictwa
Gier

w metodyce rekreacji ruchowej, Zeszyty Naukowe Małopolskiej Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Tarnowie, nr 3(14)/2009
Kiełbasiewicz-Drozdowska I., Siwiński W., Teoria i metodyka rekreacji – zagadnienia podstawowe, Wydawnictwo AWF, Poznań 2001