Эбола геморрагиялық қызбасы презентация

А .
Тобы: 506 «А» ҚДС
Қабылдаған: Тұрмаханбетов Б.

ауру гемморагиялық қызба болып аталынған, ауыр ағыммен жүреді, жиі өліммен аяқталады.
• Вирус адамдарға жабайы аңдардан беріледі, кейін адамнан адамға жұғады.
• Орташа өлім көрсеткіші шамамен 50%. Ал алғашқы уақыттарда өлім көрсеткіші 25%-тен 90%-ға дейін болған.

ормандарында кездескен, қазіргі уақытта Батыс Африканың үлкен қалалары мен аудандарын қамтыған.
жергілікті қоғам тартылады
• Ауру тараған аймақта сапалы тексеріс, аурудың құзырлығына, эпиднадзор және қарым-қатынаста болған адамдардың барлығын нақты бақылайды,сапалы лабораторлы сараптау жүргізіледі.
• Қазіргі уақытта Эбола вирусына қарсы арнайы вакцина табылған жоқ.

ауру болып табылды, көп жағдайда жиі өліммен аяқталады. Ең алғашқы рет Эбола вирусымен шақырылған ауру таралуы 1976ж Назар, Судан, Демократиялық Конго мемлекеті және Ямбуку мемлекеттерінде есепке алынған. Ал, екінші ерттік таралуы Эбола өзенінің қасында орналасқан аумақта анықталған, сол себепті ауруды Эбола ауруы деп атаған.

Соның ішінде 5 түрін анықтап, бөлген: Заир, Бундибуджио, Судан, Рестон және Таи форест. Осы аталғандардың алғашқы үшеуі Заир, Бундибуджио, Судан,- Африка елдеріндегі Эбола ауру тараған науқастарда анықталынған. 2014ж Африка елінде таралған вирус түрі, ол Заир.

приматтардың ауруы.
Эбола вирусы адам популяциясында негізінен таралуы, инфецирленген аңдардың қанымен, бөлінділерімен, мүшелерімен және де басқада сұйықтықтармен тікелей қарым қатынаста болған уақытта болады. (мысалы, өліп қалған шимпанзе, горилла, дикобраз).

зақымдалған тері қабатынан, шырышты қабаттарынан, қан, бөлінділермен, тікелей қарым қатынасқа түскен уақытта, сонымен қатар, науқастың төсек жабындылары және киімдерін ортақ қолданғанда жұғуы мүмкін.

болған науқастардың жерлеу рәсімдеріне қатынасқан адамдар науқастармен тікелей қарым қатынаста болуына байланысты, вирусты жұқтыруы жоғары дәрежеде болып келеді. Науқастың қанында, бөлінділерінде, емшек сүтінде вирус болғанша, науқастардың барлығы  жұқпалы болып табылады. Аурудан кейін емделіп, жазылған ер адамдар жазылғаннан кейін 7 аптаға дейін шәует арқылы вирусты таратуы сақталады.

дейін созылады. Клиникалық белгілері пайда болғанға дейін адамдардың барлығы жұқпалы болып табылмайды. Сырқаттың алғашқы белгілері, олар жедел түрде дене қызуының жоғарылауы, бұлшық еттерінің аурысынуы, бас және тамақ ауырсынуы. Кейін осы белгілерден соң, құсу, диарея, бөртпе, бүйрек және бауыр жұмысының бұзылыстары, онымен қатары, сыртқа және ішке қан құйылулар болады (мысалы, тістерінен қан ағу, нәжісі қан аралас болуы).

тифоидты қызба, менингит. Сырқатты анықтау біріншіден науқастан толық көлемде  анамнез жинау, ауру таралған аймақта болдыма, науқастармен қарым-қатынаста болды ма жоқпа соны анықтау қажет, кейін клиникалық белгілеріне назар аудару қажет. Арнайы лабораторлы тесттер вирустың антигендерін немесе гендерін анықтайды. Вирустың антигені анықталған кезде, сол уақытта клеткалық ортада шектелуі мүмкін. Сонымен қатар, диагнозды қою мақсатында жаңадан диагностикалық әдіс қолданылады, ол инвазивті емес әдіс (бұл жерде сілекей және зәр тексеріледі).

болған адамдардың барлығын нақты бақылайды,сапалы лабораторлы сараптау жүргізіледі.

терапия және ағзаға керекті қоректерді жүйе құю пайдаланылады.
Аңдардан адамдарға жұқтыруды болдырмау үшін өлген аңдардың шикі еттерін жеуге болмайды. Қарым қатынасқа түскен уақытта арнайы сақтану киімдерін қолданған дұрыс. Егерде, етті қолданатын болсақ, бірінші жақсылап толық көлемде жуып тазалау керек.
Адамнан адамдарға жұқтыруды болдырмау үшін науқаспен қарым қатынаста болған уақытта қолғаппен (перчатка) және арнайы сақтану киім болу керек.
Егер сау адам науқас адаммен қарым қатынаста болса, онда қарым қатынаста болған адам қатынаста болған күннен 21 күнге дейін есепке алынып, әрдайым бақылауда болады.
 

Ғылым, 2000.-551 с.
Әміреев С.Ә., Момынов Т.Ә., Черкасский Б.Л., Оспанов К.С. Жұқпалыаурулардыңстандарттықанықтамасыжәнеатқарылатыншараларалгоритмдері. 1 т. Алматы, 2009.
Ющук Н.Д., Мартынов Ю.В. Эпидемиология.- М.:Медицина, 2003.
Иммунопрофилактика инфекционных болезней: Учебно-методическое пособие. – Алматы, 2001.
Власов В.В. Эпидемиология: учебное пособие. – 2-е изд. - М., 2006.