Խեցեղեն. Պատմական ակնարկ презентация

վերագրվում է Տրիպոլիի մշակույթին (մ. թ. ա. I հազարամյակ)։ Մերձավոր Արևելքիերկրներում օգտագործվել է հում, ապա թրծված աղյուսը, Բաբելոնում, Եգիպտոսում և Իրանում՝ ջնարակված և հախճապատ սալիկներ։ Հին Չինաստանում բարձրորակ սպիտակ կավից (կաոլին) սպասք էր պատրաստվում, որի շնորհիվ մ․ թ․ ա․ առաջին հազարամյակում սկզբնավորվեց ճենապակետիպ իրերի, հետագայում նաև մաքուր ճենապակու արտադրությունը
 

նշանակության և հատկությունների, ինչպես նաև օգտագործվող հիմնական հումքի կամ եռակալված խեցեղենի ֆազային բաղադրության։ Ըստ հումքի բաղադրության և թրծման ջերմաստիճանի խեցեգործական իրերը բաժանվում են երկու դասի, լրիվ և մասամբ եռակալված։ Տարբերում են՝ կոպիտ (օրինակ, շինարարական և շամոտային աղյուս) և նուրբ (օրինակ ճենապակի, հախճապակի) խեցեղեն։ Խեցեգործության հիմնական հումքը կավն է և կաոլինը։ Նուրբ խեցեղենի նախնական զանգվածի կարևոր բաղադրիչներն են դաշտային սպաթները և քվարցը։

ՁԵՒԻՑ։ ՊԱՐԶ ՁԵՒ ՈՒՆԵՑՈՂ ՇԻՆՎԱԾՔՆԵՐԸ (ՀՐԱԿԱՅՈՒՆ ԱՂՅՈՒՍ, ԵՐԵՍՊԱՏՄԱՆ ՍԱԼԻԿՆԵՐ) ՊԱՏՐԱՍՏՎՈՒՄ ԵՆ ՓՈՇԵՆՄԱՆ ԶԱՆԳՎԱԾԻՑ՝ ՊՈՂՊԱՏԵ ՄԱՄԼԻՉ ԿԱՂԱՊԱՐՆԵՐՈՒՄ։ ՈՐՄՆԱՆՅՈՒԹԵՐԸ (ԱՂՅՈՒՍ, ԵՐԵՍՊԱՏՄԱՆ ՍԱԼԻԿՆԵՐ, ԿՂՄԻՆԴՐ) ԿԱՂԱՊԱՐՈՒՄ ԵՆ ՊԼԱՍՏԻԿ ԶԱՆԳՎԱԾՆԵՐԻՑ՝ ՇՆԵԿԱՎՈՐ ՎԱԿՈՒՈՒՄԱՅԻՆ ՄԱՄԼԻՉՆԵՐՈՒՄ, ԻՍԿ ՏՆՏԵՍԱԿԱՆ ՃԵՆԱՊԱԿԻՆ ԵՒ ՀԱԽՃԱՊԱԿԻՆ՝ ԳԻՊՍԵ ԿԱՂԱՊԱՐՆԵՐՈՒՄ։ ԿԱՂԱՊԱՐՎԱԾ ԻՐԵՐԸ ԱՅՆՈՒՀԵՏԵՒ ՉՈՐԱՑՎՈՒՄ ԵՆ ՉՈՐԱՆՈՑՆԵՐՈՒՄ։ ԽԵՑԵԳՈՐԾԱԿԱՆ ԱՐՏԱԴՐՈՒԹՅԱՆ ԱՄԵՆԱԿԱՐԵՒՈՐ ՏԵԽՆՈԼՈԳԻԱԿԱՆ ՊՐՈՑԵՍԸ ԹՐԾՈՒՄՆ Է, ՈՐՆ ԱՊԱՀՈՎՈՒՄ Է ԵՌԱԿԱԼՄԱՆ ԱՆՀՐԱԺԵՇՏ ԱՍՏԻՃԱՆԸ։ ԵՌԱԿԱԼՄԱՆ ՀԵՏԵՒԱՆՔՈՎ ՓՈՔՐԱՆՈՒՄ ԵՆ ՇԻՆՎԱԾՔՆԵՐԻ ԵՒ ԻՐԵՐԻ ՉԱՓԵՐԸ, ՄԵԾԱՆՈՒՄ ԴՐԱՆՑ ՄԵԽԱՆԻԿԱԿԱՆ ԱՄՐՈՒԹՅՈՒՆՆ ՈՒ ԽՏՈՒԹՅՈՒՆԸ։ ՃԵՆԱՊԱԿԵ, ՀԱԽՃԱՊԱԿԵ ԵՒ ԱՅԼ ՆՈՒՐԲ ԽԵՑԵՂԵՆ ԻՐԵՐԸ ԹՐԾՈՒՄԻՑ ԱՌԱՋ ՊԱՏՈՒՄ ԵՆ ՋՆԱՐԱԿՈՎ, ՈՐԸ ԹՐԾՄԱՆ ԲԱՐՁՐ ՋԵՐՄԱՍՏԻՃԱՆՆԵՐՈՒՄ (1000 - 1400 °C) ՀԱԼՎՈՒՄ Է՝ ԱՌԱՋԱՑՆԵԼՈՎ ԱՆՋՐԱԹԱՓԱՆՑ ԵՒ ԱՆԳԱԶԱԹԱՓԱՆՑ ԱՊԱԿԵՆՄԱՆ ՇԵՐՏ։