Қазақстандағы әлеуметтік-экономикалық жағдай-тәуелсіздік үшін күрестің алғышарттары презентация

ТОРҒАЙ-ОРАЛ СЕМЕЙ СЫРДАРИЯ ЖЕТІСУ.

ОЛАРҒА ЖЕҢІЛДІКТЕР БЕРУ ЖҮЙЕСІ ЕНГІЗІЛДІ:

Әрбір хуторға 45 десятина жарамды және 15 десятина егістік жер берілді;
8 жыл бойғы салықтан босатылды;
Әскери міндетті болмады;

жылдары 17 млн десятинаға, 1916 жылы 40 млн десятинаға, 1917 жылы 45 млн десятинаға жетті. Тартып алынған жерлер негізінен Семей, Ақмола, Орал, Торғай облыстарында болды. Бұл облыстардан 40,5 млн десятина, Жетісудан 4 млн десятина, Сырдария облысынан 500 мың десятина ең құнарлы жер алынды.

ӨТЕ АУЫР ЕДІ..  ҚАЗАҚ ЖҰМЫСШЫЛАРЫНЫҢ КӘСІБИ МАМАНДЫҚТАРЫ БОЛМАДЫ, КӨПШІЛІГІ МАУСЫМДЫҚ ЖҮМЫСТАРҒА ЖАЛДАНДЫ. ӨНДІРІС БАСШЫЛАРЫ МЕН ЖЕРГІЛІКТІ ПАТША ӘКІМШІЛІГІ ҚАЗАҚ ЖҰМЫСШЫЛАРЫНЫҢ ОРЫС ТІЛІНДЕ ЕРКІН СӨЙЛЕЙ АЛМАЙТЫНДЫҚТАРЫН ПАЙДАЛАНЫП, ҮНЕМІ ОЛАРДЫҢ АЗАМАТТЫҚ ӘРІ ӘЛЕУМЕТТІК ҚҮҚЫҚТАРЫН БҰЗЫП ОТЫРДЫ. ОНЫҢ ҮСТІНЕ ЕҢБЕКШІ ХАЛЫҚҚА ШЕТЕЛ МАМАНДАРЫ ДА АСТАМШЫЛЫҚ КӨРСЕТІП ОТЫРДЫ. МҰНЫҢ БӘРІ ЖҰМЫСШЫЛАРДЫҢ ӨЗ ЖАҒДАЙЛАРЫН ЖАҚСАРТУ ҮШІН КҮРЕСКЕ ШЫҒУҒА ИТЕРМЕЛЕДІ.

ҚАРАЙ ӨЗГЕРІСКЕ ҰШЫРАП, ЫДЫРАЙ БАСТАДЫ.

Басты себептері:
1857-58, 1861-62, 1879-80,1891-92 жылдардағы ауыр жұттан, әр түрлі жұқпалы аурулардың салдарынан мал саны көп шығынға ұшырады.
Ресей сияқты үлкен империяның көшпелі қазақ мемлекетінің ішкі ісіне араласуы

табиғат апаттары, сондай-ақ климаттың өзгеруі де өз ізін қалдырып отырған.
ХІХ ғасырдың басына дейін егіншілік қазақ шаруашылығында маңыздылығы жағынан екінші орында болды

ДЕЙІНГІ БӨЛІГІ АЙНАЛЫССА, АЛ 40%- 50% ДЕЙІНГІЛЕРІ ТОЛЫК ТҮРДЕ ОТЫРЫКШЫ ЕГІНШІЛЕРГЕ АЙНАЛДЫ

дамыған. Отырықшылар уақытпен алысып, болашаққа талпынумен өмір кешті.