Рэспубліканскі конкурс Юны натуралiст. Намінацыя Калекцыя кветак презентация

– сярэдняя школа»

Аўтары:
Жэлудзева Ганна Леанідаўна, 15 год
Давыдзенка Уладзіслаў Уладзіміравіч, 13 год
Цурганава Аліна Уладзіміраўна, 13 год
навучэнцы
Дзяржаўнай ўстановы адукацыі «Капачоўскі вучэбна-педагагічны комплекс дзіцячы сад – сярэдняя школа»
Адрас:
213483
Магілёўская вобласць
Мсціслаўскі раён
аг.Капачы
вул. Школьная, 5
80224044719

Рэспубліканскі конкурс «Юны натуралiст»

Намінацыя
«Калекцыя кветак»

дзяцей. У вучняў выхоўваецца любоў да роднай прыроды, да ўсяго навакольнага. Школа гэта, свайго роду, сацыяльна - культурны цэнтр і павінна прыцягваць навучэнцаў рознага ўзросту. Гэтаму павінна служыць і тэрыторыя школьнага двара. І ідэю збліжэння чалавека з прыродай, яе непарыўнай сувязі з чалавекам мы хочам рэалізаваць упрыгожыўшы наш школьны двор кветнікамі.

з відамі кветкавых культур;
вывучыць варыянты афармлення кветнікаў;
падрыхтаваць ўпакоўкі для насення;
пасеяць насенне;
вырасціць расаду;
разбіць клумбы;
высадзіць расаду;
арганізаваць догляд за кветнікамі ;
прааналізаваць выкананую працу.

львіны зеў, цыніі, петуніі,вяргіні, агератум, астры, сальвія.

Шматгадовыя расліны:
ірысы, нарцысы, цюльпаны, прымулы, бадан, брунера (незабудкі), півоні, флоксы, асцільба, лілія, хоста, хрызантэмы, скрыпун-трава (ачытак пурпуровы).

Бруннера, які здзейсніў у 1831 годзе падарожжа ў Крым. Сярод непатрабавальных садовых раслін брунэра займае адно з першых месцаў. Гэта мілая расліна здольна ўпрыгожыць любы сад сваёй яркай афарбоўкай шматлікіх дробных кветак і прыгажосцю лісця -«сэрцайкаў».Брунэра (Brunnera) — род травяністых раслін сямейства Бурачніковыя (Boraginaceae). У дзікім выглядзе расце на Каўказе, у Малой Азіі, Заходняй і Усходняй Сібіры. Многія называюць яе «каўказская незабудка» (Kaukasus — Vergipmeinnicht).

атрымала ў гонар Генія сына і ўнука Юпітэра - Тагеса (Тагета). Гэты персанаж старажытнагрэцкай міфалогіі праславіўся тым, што ўмеў прадказваць будучыню. Тагес быў хлопчыкам, аднак яго інтэлект быў незвычайна высокі, і ён валодаў дарам прадбачання. Падобныя міфы існавалі і ў этрускаў. Тагес паўставаў людзям у выглядзе немаўля, якога араты знайшоў у баразне. Дзіця распавёў людзям аб будучыні свету, навучыў варажыць па вантробам жывёл, а затым знік таксама нечакана, як і з'явіўся. Прадказанні бога-немаўля былі запісаныя ў прарочыя кнігі этрускаў і адданыя нашчадкам. У Кітаі аксаміткі з'яўляюцца сімвалам даўгалецця, таму іх называюць «кветкамі дзесяці тысяч гадоў». На мове кветак аксаміткі азначаюць вернасць.

невядомай расліны. Насенне пасеялі ў Парыжскім батанічным садзе, і расліна заквітнела чырвонай, прамяністай кветкай з жоўтай сярэдзінай. Яна была падобна на вялікую маргарытку. Французам вельмі спадабалася гэта кветка, і яны назвалі яе Каралевай маргарытак. Батанікі і садоўнікі сталі выводзіць усе новыя і новыя гатункі Каралевы маргарытак разнастайных афарбовак. І праз два гады расквітнела нябачаная раней махрыстая кветка. Убачыўшы яе, адзін з батанікаў усклікнуў: «Астэр!», што па-грэцку азначала «зорка». З тых часоў гэтую кветку і сталі называць астрай.

першых кветак. Расліна квітнее вясной, напярэдадні лета, а жоўтыя кветкі ў суквецці сапраўды маюць выгляд звязкі мініяцюрных ключыкаў, то ў народзе першацвет паэтычна называюць ключы ад лета, ключ, ключыкі. У многіх славянскіх народаў прымулы шанаваліся, як залатыя ключыкі, якія адкрываюць па вясне дарогу ўсім у зялёным царстве.Усю доўгую зіму нябесная Лада пакутуе ў палоне густых хмараў і туманоў. Але вясной умытая вясновымі водамі багіня любові, сонца і згоды з'яўляецца ў свет з шчодрымі дарамі. Там, куды ўпала першая маланка, і вырастаюць першацветы, каб сваімі ключамі адчыніць зямныя нетры для буйнага росту траў, кустоў і дрэў.

Для гэтага яна сабрала савет, запрасіўшы прадстаўнікоў усіх кветак. Кветкі прыйшлі своечасова, толькі ружа спазнялася. Але, калі яна з'явілася, прысутныя былі ўражаны яе пышнасцю і сталі ўгаворваць застацца памочніцай Флоры. Толькі адна півоня пярэчыла, так як лічыла, што яна пераўзыходзіць ружу па ўсіх якасцях. Усіх уразіла несказанная дзёрзкасць яе, і кветкі абралі ружу памочніцай Флоры. Тады півоня стала гучна крычаць ды так, што Флора не вытрымала: - Гордая кветка! - сказала яна. - Хай ніводзін матылёк не закране цябе пацалункам, нііводная пчала не возьме з твайго вянца мёду, ні адна дзяўчына не прышпіліць цябе да сваёй грудзей! Кажуць, што толькі тады півоня пачырванела ад сораму, адсюль і прымаўка: "Пачырванеў, як півоня". Але ў Флоры ўсё ж нічога не атрымалася - півоні квітнеюць, пчолы на іх з ахвотай садзяцца, людзі любяць саджаць гэтыя кветкі і складаць з іх букеты.

толькі таму, што яго перыяд цвіцення працягваецца з чэрвеня па кастрычнік, практычна да наступлення замаразкаў, але яшчэ і таму, што кветкі яго доўга захоўваюць яркасць і інтэнсіўнасць афарбоўкі. Відавочна, менавіта ў гэтым прычына таго, што расліну ў народзе называюць доўгацветкай.

Георгій убачыў у адной з далёкіх краін, у якой аднойчы спыняўся яго карабель, выдатную кветку. Ён вырашыў узяць з сабой на радзіму яе карані, каб пасадзіць ля свайго дома і здзівіць небывалай прыгажосцю сваіх сяброў і знаёмых. Аднак ён не давёз яе дадому, а падарыў каралю адной з заморскіх краін, дзе давялося спыніцца Георгію. Пачуўшы ад яго аповяд аб цудоўнай кветцы, і даведаўшыся, што той вязе з сабой яе карані, кароль стаў угаворваць аддаць яму іх. Кароль быў шчодры і прапаноўваў наўзамен усё, што пажадае мораплавец. Урэшце рэшт, кароль ўгаварыў мораплаўца і той проста падарыў каралю карані кветкі, не узяўшы нічога наўзамен. Пазней, калі вяргіня расцвіла ў каралеўскім садзе, ён быў захоплены яго пышнасцю, і ў падзяку рускаму мораплаўцу ён даў імя кветцы – вяргіня.

ў гонар аўстрыйскага лекара і батаніка - Н.Т.Хоста (1781-1834),аўтара кнігі "Флора Аўстраліі".Раней хосты адносілі да роду лілейнікаў,і толькі ў 1812 годзе аўстрыйскі батанік Леапольд Трацінік вылучыў расліну ў самастойны род,прысвоіўшы яму імя "хоста".Аднак аказалася,што хостай значна раней сталі называць від з сямейства вярбенавых.Тады расліны засталіся без афіцыйнага імя. Так было да 1817 года, калі Курт Шпренгель даў раслінам назву "Функ(Funkia),у гонар нямецкага лекара і фармацэўта Функа. Гэта назва выкарыстоўвалася да 1905 года, калі на міжнародным батанічным кангрэсе было вырашана вярнуць раслінам імя "Хоста".

дапамог падняцца на ногі. У сувязі з тым, што прымяненне ачытку ў народнай практыцы не так ужо вялікае, цяжка знайсці нейкія павер'і, звязаныя з ім. Праўда, гэта расліна ў даўніну замяняла румяны. Натруць сокам ачытку шчокі, і яны запылаюць чырванню, памаладзеюць. За здольнасць вяртаць колер здароўя - румянец ачытак быў празваны «жывой вадой». Чым не "жывая вада" з народных казак!

іспанскія каланізатары прыйшлі ў Паўднёвую Амерыку, іх ўразіла прыгажосць садоў апошняга кіраўніка ацтэкаў Мантэсумы. Там яны ўпершыню ўбачылі такія расліны як: буйныя сланечнікі, цыніі і інш. Неўзабаве многія з гэтых дэкаратыўных раслін пераехалі ў Еўропу. Цыніям ж пашанцавала менш, толькі ў 1750 годзе з Цэнтральнай Амерыкі была завезена цынія перуанская пад назвай «бразільскі тагетэс» .

яго кветкі, які нагадвае маленькую пыску ільва. Калі з двух бакоў націснуць на трубачкі венчыка, то яго маленькая «пашча» злёгку раскрыецца. Згодна з старажытнагрэчаскай легендай недалёка ад горада Немея у лесе жыў велізарны і крыважэрны леў, які быў народжаны двума міфічнымі пачварамі – Тыфонам і Яхіднай. Жудасны леў кожны дзень нападаў на людзей і забіваў іх. Яго шкура была так трывалая, што ніякая зброя не магла прычыніць яму шкоды. Па падгаворванні багіні Геры цар Эўрысфей загадаў Гераклу забіць Немейского ільва. Герой высачыў монстра ў яго логаве і задушыў. Калі Геракл вярнуўся ў Немею, ён прынёс ахвяру Зеўсу і заснаваў у памяць аб сваім першым подзвігу спартыўныя спаборніцтвы – немейскія гульні. У гонар такой слаўнай перамогі багіня Дэметра стварыла новую кветку – «ільвіны зеў» — і ўрачыста ўручыла яго Гераклу.

формы, з прыемным водарам кветкі заўсёды прыцягвалі і прыцягваюць увагу. Так як большую частку часу мы праводзім у школе, то хочам бачыць яе прыгажэй, утульней. Кожны клас нашай установы адукацыі мае сваю клумбу, распрацоўвае яе дызайн, высаджвае кветкі і даглядае іх з вясны да позняй восені. Развядзенне кветак - занятак творчы і неверагодна займальны, бо ў працэсе вырошчвання мы даведаемся масу карыснай інфармацыі. Аб пасадцы і правілах догляду за раслінамі, іх індывідуальных перавагах да глебы, вільгаці, асветленасці, а таксама аб асноўных методыках размнажэння.

цветах» «Молодая гвардия», - М. 1990 г. 15
2. Кудрявец Д.Б., Петренко Н. А. «Как вырастить цветы» «Просвещение», М. 1993 г
3. Ожегов С. И., Шведова Н. Ю. «Толковый словарь русского языка», - М. 2002

Музыкальное сопровождение
Вальс цветов. П.И.Чайковский.