Нанобөлшектер презентация

нанобөлшектерді кластарға топтастырылуы
2.4 Нанобөлшектердің алу әдістері
2.5 НАНОБИОЛОГИЯ ЖӘНЕ НАНОМЕДИЦИНА
3 Қорытынды
4 Пайдаланған әдебиеттер

Осы әлемді зерттеуге 1960 жылға дейін еш кім тығыз айналыспағаны туралы келешекте адамдар таңғалатын болады»
1959 жылы физик Р. Фейнман

1974 жылы «нанотехнология» терминін алғаш рет Н. Танагути ұсынды. Ол осы терминмен кәсіпорнында бірнеше нанометр құраған өнімнің көлемін көрсету үшін қолданған. 1980 жылы наноконструкциялар және олардың келешектері туралы өз кітаптарында Э. Дрекслер жазады: «Дайындық машиналары: нанотехнология дәуірі келді» («Engines of Creation: The Coming Era of Nanotechnology») және «Nanosystems

2006 жылдын басында Nature Materials журналдың сараптамасы бойынша нанотехнология негізінде 130 дәрілер және дәрілерді қажетті орнына жеткізуі өнделген. Сонымен, ғалымдардың нанодүниесіне көз қарастарын бұрғанына 30-40 жыл өткенде адамзаттың барлық саласына, әсіресе биология мен медицинаға нанотехнологияның жетістіктерін белсенді түрде енгізе бастады.

құралған аса ұсақ құрылымдар мен қондырғыларды зерттеу және дайындау. Ол табиғи және жасанды нанобөлшектерді қолдана отырып әр бір молекуланы визуализациялау, олармен манипулирлеу және арасында пайда болатын электромагнитті қарым-қатынасты өлшеу мүмкіндігін қамтамасыз ететін микроскопиялық қондырғылар дайындауымен жарық көрді.

Негізгі бөлім

нм (10−9 м) аралықта болады, яғни атомарлы-дан субклеткалыққа дейінгі биологиялық ұйымдастырылулар деңгейіне сәйкес келеді. Бір нанометр – бұл сутектің оң атомынан құралған қатар. Мысалы, адам шашының қалыңдығы шамамен 50 000 нанометр құрайды, пептидтер көлемі - 1 нм, нәруыздар – 10-нан 100 нм дейін. ДНҚ ұзындығы - 1,5 м, бірақ «жинақталған» күйінде оның көлемі 100 нм тен. Антиденелердің, вирустардың, органеллалардың көлемі де осындай деңгейде. Прокариот және эукариот клеткалары микроәлемге жатады

молекулалары, рибосомалар, клеткалы везикулалар, вирустар және т.б. Осындай нысаналардың ерекшелігі олардың агрегацияға қабілеттілігі мен өзіндік ұйымдастырылуы (мысалы, полипептидті немесе полинуклеотидті тізбектер ұйымдастырылуында комплементарлық, арнайы байланысу принциптері).
Полимерлі нанобөлшектер – бұл табиғи немесе биоинертті жасанды полимерлер: полисүт және полигликол қышқылдары, полилактидтер, акрилполимерлер, полиэтиленгликоль (ПЭГ). Полимерлі нанобөлшектер морфологиясы бойынша наносфераларға (беткейінде тасымалданатын активті зат орныққан тұтас полимерлі бөлшектер) және нанокапсулаларға (тасымалданатын активті заты бар қуысты қамтитін полимерлі қабаттар құралған) бөледі.

олардың көлемі мен формасы нақты белгілі беріледі. Дендримерлер синтезіне қолданатын типті «мономерлерге» полиамидоамин (ПАМАМ) және амин қышқылдардан лизин жатады. Активті тасымалданатын молекулалар дендримерлермен олардың беткейімен комплекс құру немесе олардың әр тізбектер арасына терең орнығу арқылы байланысады. Дендримерлердің беткей көлемі және қасиеттері бақылауда болуы және тұрақтылығы оларды тасымалдаушы ретінде қолдануы перспективті.
Көмірсулы нанобөлшектер – нанотүтіктер мен фуллерендер (сур.25); олар аса «танымалы» наноқұрылымдар. Қазіргі таңда өндірістік масштабта фуллерендерді катализатор қатысуымен төменгі қысымдағы инертті газдың атмосферасында көміртегі бар құрымдыжоғары температурада тозаңдату арқылы дайындайды. Нанотүтіктер липидті құрылымдарға туыстығы жоғары, пептидтер мен ДНҚ-олигонуклеотидтермен тұрақты кешендер құруға қабілетті.

күміс, платина) негізінде алынған наноқұрылымдарды жатқызады. Көп жағдайда осындай наноқұрылымдар кремний ядросынан және металл атомдарынан құралған сыртқы қабаттан тұрады. Металдарды қолдануынан уникальды қасиеттерге ие тасымалдаушылар дайындауға болады. Мысалы, олардың активтілігі (дәрілік заттың шығуы көрінеді) температура әсерінен (инфракүлгін сәулесі) және магнитті аймақтың өзгерісімен модульденуі жүреді. Белгілі, металдан дайындалған нанобөлшектер эпидермис ішіне қарқынды ене алады.

объектінің гравитациялық өрістегі тұрақты орналасуы. Бұл жағдайда левитация үшін ауырлық күшін компенсациялайтын күштің болуы, ал екіншіден объектінің тұрақтылығын қамтамасыз ететін қайта келтіретін күштің болуы. Инертті газ ағынындағы металдың булануы, мысалға жоғары жиілікті электромагнит өрісімен үздіксіз қоректеніп, қыздырылатын сұйық металл тамшысынан. Газ ағынының жылдамдығының артуымен бөлшектердің орташа өлшемдері 500 нм-ден 10 нм-ге дейін кішірейеді де, бөлшектердің өлшем бойынша таралуы азаяды.
Өткізгіштердің электрлік жарылыс әдісі(ЭВП)-өте қуатты ток импульсі өткен сымның материалы,өлшемдері 5 нм-ден 1 мм-ге дейінгі бөлшектер түзіп,
бұзылады, олардың бір бөлігі буланады не сұйық тамшылар ретінде ұшып кетеді.Буланып кеткен фазадан, тез кеңейіп жатқан бу ағынында кондесациялану нәтижесінде нанобөлшектер түзіледі.Өлшемдері өткізгішке енгізілген энергия мен оны енгізу жылдамдығына байланысты. Бұл әдіспен металдың және оксидтік наноұнтақтар алуға болады

сублимациялау жолымен жүзеге асырылады, одан кейін оксидтердіалған кезде криохимиялық синтез продуктілерін термалдық ыдырату жүргізіледі. Бұл әдістің артықшылығы - күрделі құрамдағы гомогендік ұнтақтар алуға мүмкіндігінде. Тұз ерітінделерін термалдық ыдырату арқылы алынған НҰ микроплаcтикалық, жоғары реакциялық және пісіруге бейімділік қасиеттерімен ерекшеленеді. 
Ерітінділерден тұндыру НҰ алудың ең бір дамыған әдістерінің бірі. Бұл әдістің ерекшелігі металл тұздарының ерітіндісін жасау болып табылады, ерітіндінің тұнуына термодинамикалық
шарттарды құру, гидроксид шөгіндісін бөліп алу үшін тұндыру қоспаларын қосу
Золь-гель әдісі(sol-gel)-НҰ алудың перспективті әдісі ретінде оксидті керамика үшін жетілдірілген «золь-гель» процесі саналады. Бұл процестің сатылары: алкоксид ерітінділерін жасау,олардың гидролизбен каталитикалық байланысы және гидролизбен полимеризациялы конденсациялануы. Нәтижесінде оксидті полимер(гель) түзіледі, одан кейін жуылады, кептіріледі жәнеТермиялық өңделуге түседі. Бұл әдіс күрделі, өйткені бұнда синтезді қосылыстарда өте жоғары пайызды
тазалық болу керек (99,95%).

құрылымдарды және биологиялық молекулаларды (нуклеин қышқылы, пептидтер және басқа төменгі молекулалы қосылыстар) қолдануға негізделген; ол нанотехнологиялар мен молекулалы биология жетістіктерін өзіне біріктіреді.
Наномедицина – бұл адамның аурулар диагностикасында, емдеуіне және алдын алуына наноконструкциялар мен нанотехнологияларды қолдану (сур.23).
 
Синтезделген биологиялық объектирдін нанофабрикалары Биочиптер Гендерді тексерү қодырғылар
 

ЖӘНЕ НАНОМЕДИЦИНА
ДНҚ мен генді инженерия объектілерін зерттеу әдістері Клеткалық инженерияға деген прецизионды манипуляторлар
Биообъектілерді нанометрлік диапозонде зерттеу үшін зондылы оптикалық жүйелер Генді инженерияда кажетті көпзондылы кондырғылар

нанобөлшектерді полиграфия өндірісіне де пайдалану мүмкіндігін көрсетті. Мысалы,  қағаз дайындау технологиялық процесінде метал нанобөлшектерін пайдалану арқылы магниттік, электр тогын өткізгіш немесе оптикалық активті қасиеттерге ие өнімдер алуға болатындығы анықталды.

қағаз ойлап тапты. Механикалық сынақтардың нәтижесі «наноқағаздың» беріктік шегі 214 МПа, темірдікі – 130 МПа, ал құрыштікі – 250 МПа болатындығын көрсетті. Олармен салыстырғанда жай қағаздың беріктік шегі 1 МПа құрайды.
Жаңа Зеландиялық ғалымдардың қол жеткен жетістіктері – ол ультракүлгін жарығында сәуле шашатын қағаз. Құрамында күміс нанобөлшектері бар қағаздар құжаттарға қосымша қорғаныс береді және уақытқа байланысты жарамдылығын көрсетеді деген болжам бар.

журналы